Ogólnie trasa półmaratonu okazała się całkiem trudna ale też bardzo malownicza. Trasa nie posiada atestu ze względu na fakt iż 80%  stanowią leśne i polne drogi. Pod względem organizacyjnym  wszystko fajnie funkcjonowało. Biegacze z którymi rozmawiałem na mecie byli bardzo zadowoleni. Niektórzy byli zaszokowani trudnościami na trasie z powodu tych szalonych podbiegów ale też satysfakcja z ukończenia takiego biegu była jeszcze większa.

Złamałam dzisiaj życiówkę na dyszkę więc nadal endorfiny unoszą mnie nad ziemią 🙂 podłączam się do podziękowań, super organizacja, atmosfera, Wolontariusze spisali się na medal, same ah i och nie zapominając o pogodzie i….do zobaczenia za rok 🙂

Mimo, że biegacze startujący na 10 km oraz dystans półmaratonu wystartowali jednocześnie nie odczułam przeszkadzającego tłumu. Trasa obu biegów wiodła głównie terenami leśnymi i była naprawdę piękna. Jakoś nie mam zwyczaju rozglądać się podczas biegu, ale tym razem wręcz przeciwnie nie mogłam przestać. Najcięższa część trasy (bardzo ciężkie podbiegi, wiodące wzdłuż rzeki Samy) okazała się najpiękniejsza. Cudowne widoki wiele biegaczom rekompensowały.

Piękna słoneczna pogoda, niezwykle utalentowani młodzi biegacze, rodzinna atmosfera, naturalna trasa to wszystko sprawiło, że z chęcią pojawimy się w Kaźmierzu za rok. Zapraszamy tam i was.